In mijn enthousiasme had ik mijn ingeschreven voor de 30 van Amsterdam Noord.
Maar mijn voorbereiding hier voor was verre van optimaal.
Weinig getraind en ook met een nieuw project bezig op hardloopgebied, maar daar kom ik later nog wel een keer op terug.
Helemaal vergeten dat ik de avond ervoor een concert van Doe Maar hebt en op mijn werk ook nog eens een zware twee weken heb wegens vakanties van collega`s.
Heel fijn was ook me werkdag van 8:00 tot 22.45 op de vrijdag.
Dus tja, keek wel even tegen die 30 km op,ook omdat dit mijn eerste 30 km is.
Een paar weken geleden nog wel met Ruud en Femke de tocht Scheveningen naar Noordwijkerhout gedaan door de duinen. Dus het geloof was er wel.
Gelukkig liepen deze twee toppers ook de dertig als voorbereiding voor de marathon van Amsterdam en is hun een doel deze dertig rustig uit te lopen.Dus ideaal om aan te sluiten.
Een betere haas als Ruud is er eigenlijk niet. De beste man gaat dit jaar nog zijn 500ste halve marathon lopen.
De dag begon goed, ik had me ingehouden de dag ervoor en zat ontspannen me bakkie koffie en ontbijt te nemen, maar ik was iets te ontspannen.. oeps ik had nog maar een uur voor de start. en ondanks dat Amsterdam niet zover rijden is moet ik toch echt vaart maken.
Zoals wel vaker was ik een beetje nonchalant en had ik totaal niet gekeken naar de info.
Snel Femke een bericht gestuurd of ze tassen inname hadden en of zij mijn startnummer kan ophalen. De kanjer ging dit voor mij regelen en ik kon wel wat spullen kwijt in haar kluisje want een tassen inname was er niet.
Racen in mijn Ferrari (fiatje) kwam ik in Amsterdam aan. Maar euh, waar de auto kwijt.
had gezien dat er werd gezegd dat je gebruik kon maken van parkeergarages in de buurt maar die waren wel tien minuten lopen. Tja, dat werd dan helemaal haasten.
Uiteraard reed ik daar al voorbij maar kon gelukkig me auto op een bouwterrein kwijt. wel met hekken maar er waren meerdere hardlopers die het zelfde deden. nou gelukkig laatste plekje.
Snel naar de Atletiekbaan en daar stond Femke me al op te wachten.iedereen was er al en nog best wel veel bekende ook Michel.
Snel me startnummer opgespeld, terwijl iedereen een sanitaire stop nam. Michel ging voor een snelle tijd die wou wel een stuk onder de drie uur lopen. Dat was in eerste instantie ook wel mijn plan, maar dat had ik wel bijgesteld.
Ik had meer de voorkeur om lang bij Ruud en Femke te blijven en dan bij twintig kilometer te gaan kijken hoe ik me voelde.
Ik had voor onderweg toch maar twee gelletjes meegenomen iets wat ik nooit doe maar leek me dit keer wel verstandig en uiteraard een ontbijtkoek en banaan mochten niet ontbreken voor de start.
Inmiddels stonden we in het startvak en Ruud had bekend gemaakt dat het tempo rond de zeven minuten per kilometer zou liggen. Nou ja, op basis van wat ik al vertelde kon ik me daar wel in schikken. Kijkend naar een pacer voor die tijd werd dat wel lastig maar daar zagen we dan toch eentje met 6.40 als tijd. Nou ja, daar maar hangen.
bam, we zijn onderweg. Na twee kilometers vormt er een groepje van zo acht man en vrouw , wat ook nog allemaal leden van het Ikloophard Forum zijn. Dus gezellig we babbelen er flink op los. Uiteraard hebben de meeste van ons zo mooie sporthorloge en zien we dat we ruim onder die zeven minuten per kilometer lopen. we lopen een zes, twintig. dat is dan best behoorlijk hard. Inmiddels komen we de polder in en wordt het wat krapper maar ruimte genoeg om te lopen. Helaas is het een openbare weg en komen we ook auto`s tegen. aangezien ik graag links loopt wordt dit dus niet altijd gewaardeerd en vind een ouder stel het nodig om mij het een en ander te wensen.
Nou ja, het heeft natuurlijk twee kanten, ze hadden even stil kunnen gaan staan zodat wij er langs kunnen maar aan de andere kan hebben zij ook het recht om daar te rijden.
Voor ons loopt er een man die net als ik wel wat zwaarder is en waar ik het met Ruud even over hebt dat ie best de sokken er in heeft. er wordt nog flink gebabbeld en snelheid ligt zo rond de zes zeventien per kilometer. Inmiddels zijn we rond kilometer zes waar ik achter Gwendoline en meeloopster waar ik de naam niet van weet en de beste man van daar net aanloop. op dat moment kijk ik na achter zie ik dat Ruud en Femke en de rest toch al zo vijf honderd meter achter ons lopen. die hebben dus wat gas terug genomen en gelijk hebben ze, maar het brengt mij aan het twijfelen.
Moet ik gas gaan terugnemen, op zich gaat het redelijk maar ook niet heel soepel. Maar ik besluit om met dit groepje verder te lopen en laat me een beetje hazen door de beste man. ik merk dat ie het plakken niet heel fijn vind…. hij zegt er niks van maar ik zie hem wel zo nu en dan kijken. Nou maar even het gesprek aangaan dan.. en wat blijkt een ervaren rot. Hij had al vijf marathons gelopen en was nu ook in training.. wow indrukwekkend!
Inmiddels is er een andere hardloper bij ons aangesloten en daar word ook gezellig mee gebabbeld en hij was met een kleine inhaal race bezig maar sluit toch bij ons aan. Een man van de regio. Ondertussen bereiken we een drinkpost op zo acht kilometer.
Petje af was echt goed georganiseerd en respect voor de vrijwilligers!
Ik wou wel wat drinken en ging even voor de groep lopen want we komen nog fietsers en andere wandelaars tegen. hop bekertje mee en weer verder, wat ik op dat moment niet door hebt is dat ik hier door het tempo wat opgeschroefd hebt. zes en net onder de zes is dat op het moment het tempo.. en dit zorgt toch voor een breukje. Ik ga verder met de dame waar ik de naam niet van weet en de streekloper. Er wordt besproken dat we zes aanhouden en dat we bij twintig kilometer wel gaan kijken of we onder de drie uur kunnen. want ja die twintig kilometer blijft een grens. Op het tien kilometer punt klokte we 1.03 en een beetje. eigenlijk zit ik wel een beetje in en mindere fase.
Ik heb het gevoel dat ze iets te hard voor me gaan geregeld duiken we onder de zes. Ongeveer bij dertien kilometer naderen we wederom een drinkpost.. de wind is trouwens best komen opzetten en begint ook wel en rol te spelen. zo nu en dan tegen maar ook mee. we pakken ons bekertje en gaan weer verder, bijna lopen we fout maar zien toch het juiste bordje. Ik loop in eens alleen met de jonge dame, en wederom wordt er flink gebabbeld en zonder dat we het door hebben gaat het tempo beetje voor beetje sneller. we halen dan ook best veel lopers in. we besluiten om in een groepje te duiken omdat de wind best wel aan het beuken is en dan toch een beetje geschut te lopen.
Wat een respect krijg ik voor haar want ze vertelde mij dat ze wegens ziekte eigenlijk niet meer dan zo drie kilometer vol kon houden hadden de artsen gezegd en inmiddels loopt ze al twintig kilometer naast me. ver in de verte zien we een groep lopen met pacer.
Ik vermoed de pacer met als snelheid zes minuten per kilometer, aangezien die een stuk eerder vertrokken was en die van ons afliep de eerste tien kilometer. we zijn die groep dus langzaam aan het inhalen maar die loopt toch een kilometer voor ons uit nog.
Op dat moment zegt mijn meeloopster ga er voor … ik twijfel maar hou nog wel de snelheid aan die we toen al liepen maar het breekt toch. Nou ja dan gaan we er maar voor. inmiddels gaat mijn snelheid naar zo vijf minuut dertig per kilometer.
En ik nader redelijk vlot,wel loop ik vol in de wind omdat ik alleen loop.
nog zo vijf kilometer voor het einde en ik ben er bij.. ik zie op de ballon staan 6.05 en ik baal .. nu kom ik niet onder die drie uur , als marathon tijd 4.15 dus op die zelfde ballon. ik besluit om maar bij de groep te hangen , misschien een domme fout want ik raak helemaal uit me ritme kom soms in botsing met andere lopers en wordt onrustig.
Me voeten beginnen te branden en me hartslag loopt dus danig op dat ik besluit om me te laten zakken en even 300 meter op wandelpas over te gaan.. waarschijnlijk totaal onnodig want het was nog maar twee kilometer. maar toch gedaan wou wel een beetje fris over die finish. De groep haal ik weer gestaag in en hoor de luidsprekers en de lucht van hamburgers we naderen de finish. tot mijn verbazing zie ik de tijd van 3.02 op het bord en baal toch wel een beetje.. ik had gewoon door moeten gaan dan had ik er onder gelopen.
Maar terugkijkend ben ik toch zeer tevreden. me flesje AA gepakt en lekker bij de finish gaan zitten. Ondertussen komen me mede lopers een voor een binnen.
Ook de jonge dame die het meeste stuk met me mee heeft gelopen, ik loop even naar haar toe om haar te feliciteren want wat een prestatie van haar. Inmiddels kom ik ook Leni tegen Ruud zijn vrouw en komt Michel aan lopen met zijn biertjes. en wachten we de binnenkomst van Ruud en Femke af. Niet veel later zijn ze binnen en genieten we nog even na van een drankje en gaan we nog even op de foto. aan de zelfde tafel zit ook de man die ik eerder noemde die in training was voor ook zijn marathon. Al om gezelligheid. ook zie ik nog wat bekende van de startbaan, die waren er ook.
het is wat tijd om naar huis te gaan.
Wat een superleuke loop en wat een gezellig mensen onder weg. En nog het nog behoorlijk fit uitgelopen …
Johnny is getting fit 